“නෝනගේ කෝප්පෙ මට කැත නැහැ” කිව්වලු

දිනක් වැරහැලි ඇඳගත් කුෂ්ට රෝගයෙන් පෙලෙන මහලු හිගන්නෙක් හිඟමන් ඉල්ලා ධනවත් ගෙදරකට ආවේය. දවල් කාලය නිසා හිඟන්නා කෑමට යමක් ඉල්ලුවේය. හිඟන්නාට කෑමට යමක් දෙන ලෙස අලුතින් ඒ ගෙදරට වැඩට ආ මෙහෙකාරියට ගෙහිමි කාන්තාව කීවාය. කුස්සියට ගිය මෙහෙකාරිය පරණ බෙලෙක් පිඟානකට බත් එකක් බෙදා වතුර දීමට කෝප්පයක් සෙවූ නමුත් පරණ එකක් සොයා ගැනීමට නොහැකි වූයෙන් කෝප්ප රාක්කයේ තිබූ අලුත් කෝප්පයකට වතුර එකක් ගෙන ගොස් දුන්නාය. හිගන්නා බත්කා වතුර බීමට සැරසෙත්ම පරණ මෙහෙකාරිය එතනට පැමිණියාය. හිගන්නාට වතුර දී ඇත්තේ ගෙහිමි කාන්තාවගේ කෝප්පයෙන් බව දුටු ඇය කෝප වූවාය. නෝනගේ කෝප්පේ හිගන්නාට වතුර දුන්නේ ඇයි දැයි අසමින් ඇය අලුත් මෙහෙකාරියට බැන වැදුනාය. මෙය අසා සිටී හිඟන්නා “නෝනගේ කෝප්පෙ මට කැත නෑ” කියමින් වතුර ටික බීගෙන ගියේය.

ජනවහරයේ රසවත් කතා පුවතක් ඇසුරෙනි.

No experiences no jobs... :P

අනේ බලන්නකෝ, මෙන්න වැඩක් රස්සාවක් හොයාගෙන යන කෙනෙකුට ඒ රස්සාවට අදාලව experiences තියෙන්න ඕනේ. ඉතින් අලුත් රස්සාවකට අලුතෙන් යන කෙනෙකුට කොයින්ද ඒ අලුත් රස්සාවට අදාල experiences. ආආආ මේ කියන්නේ හොද රස්සාවකට යන්න ඉස්සර පඩි නැති රස්සාවල් කිහිපයකට යන්න ඕනේ කියන එකද, ම්... වෙන්න පුළුවන් තමා. ඒත් දැන් අලුත් ඉතා හොද degree programs වල ජොබ් ඒකට අදාලව මාස කිහිපයකට(මාස 6 පමණ) training යන්නේ interview එකේදී අහන "කෝ යකෝ experiences" ප්‍රශ්නෙට පිළිතුරු ලෙස...

Video එක හොදයි නේද???

Facebook එකේ සමහරුන්ගේ කැරැක්ටුව

සමහරු facebook එකේ මාර වීරයෝ, කාටවත් බය නැහැ. ආයේ සයිබර් අවකාශ ඇතුලේ ඕනේ එකකට, හැබැයි ඇත්ත ලෝකේ මී මැස්සටත් පුදුම බයක්. තවත් සමහරු fb එක ඇතුලේ මාර හොදයි. සිල් අරන් ඉන්නේ, ඒත් ඇත්ත ලෝකේ හොස්ස ලගින් මැස්ස යන්න බැහැ. තවත් සමහරුන්ගේ fb එක කියන්නේ ඇත්ත ලෝකේ කැඩපත වගේ, fb එකේ ඉන්න විදියටමයි ඇත්ත ලෝකේ ඉන්නේ, හැබැයි හැමෝම දැනගන්න ඕනේ, සමහර වෙලාවට fb එකේ ගොඩාක් පෝසත් අය ඇත්ත ලෝකේ ඒ තරම් පෝසත් වෙන්නේ නැති බව. ඒ වගේම fb එකේ අවංක පෙම්වතුන් ඇත්තට සල්ලාලයෝ වෙන්න පුළුවන් බව. අපි හැමෝම ඇත්තට ඉන්න විදියටම සයිබර් අවකාශයෙත් ඉන්නවනම් මේ මේ වගේ ප්‍රශ්නයක් ඇති වෙන්නේ නැති වේවි. බලන්නකෝ මේ video එක ඇත්තටම වෙන්න බැරිද කියල...

Video එක හොදයි නේද???

ගමේ හොරා වලිගය තමා ලෙඩේ කිව්වලු.

එක් ගමක ප්‍රසිද්ධ හොරෙක් සිටියේය. ඔහු කාගේ හෝ එළු පට්ටියකින් එළුවෙක් හෝ කුකුල් පට්ටියකින් කුකුලෙකු හෝ ගව පට්ටියකින් වහු පැටියකු හෝ සොරකම් කළේය. ඒ කිසිවක් හෝ නොහැකි වී නම් කාගේ හෝ කෙසෙල් කැනක් හෝ කපා ගත්තේය. කාගේ හෝ යමක් නැති වුවහොත් එකත් එකටම අසවලා හොරකම් කරන්න ඇතැයි කියන තරම් ඔහු ප්‍රසිද්ධ විය. දිනක් මොහු එළු පට්ටියකින් එළු පැටියෙක් සොරකම් කළේය. ඌ තුවාකින් වසා කර පින්නා ගෙන ගියේය. අතරමගදී මොහුට ගමේ මිනිසෙක් හමුවිය. "කොහෙද උබ හදිසි හදිසියේ දුවන්නේ?" යි ඔහු සොරගෙන් ඇසුවේය. "පුතාට බේත් ටිකක් ගන්න වෙද ගෙදරට යනවා." යි සොරා කිවේය. "පුතාට මොකක්ද අසනීපය?" "මට හරියටම කියන්න බැහැ. වෙද මහත්තයාගෙන්ම තමයි අහන්න වෙන්නේ?" එවිටම තුවායෙන් එලියට අවුත් තිබූ වලිගයක් මිනිසා දුටුවේය. 'පුතා නම් වලිගයක් කොයින්ද? මේ සොරකම් කරපු සතෙක්' යැයි සිතා ගත් මිනිසා, "පුතා නම් ඔය වලිගයක් මොකද?"යි ඇසුවේය. "වලිගය තමයි ලෙඩේ. ඒකට තමයි බෙහෙත් ගන්න යන්නේ. එතකොට වලිගය නැති වෙලා යයි නොවැ" යි හොරා කිවේය. ඒ සමගම එළු පැටියා "බෑ...!" කියා කෑ ගැසුවේය. එය අර මිනිසාටද ඇසුණේය. එහෙත් හොරා ඊට වැඩි ශබ්දයෙන්, "බෑ කියල කොහොමද? ඔය වලිගය වැටෙන්න බෙහෙත් ගන්නම ඕනේ." යි කියා ගමන ඉක්මන් කළේය.

ජනවහරයේ රසවත් කතාවක් ඇසුරෙනි.

මිස්ගේ නයා ඇදීම... :P

එක තරමක් පිටිසර පාසලකට නගරයෙන් පැමිණි ගුරුවරියක් සිටියා. ඇය තම නිවසේ, ස්වාමියාගේ, තමාගේ පම්පෝරි පාසලේ විවේකී අවස්ථාවලදී අනෙක් ගුරුවරුන්ට කීමට පුරුදුව සිටියා. එක් දවසක් ඇය මෙසේ පැවසුවාය. “දන්නවද වැඩක්, අපේ ගෙදරට ඊයේ නයෙක් ආවනේ, නයාව ඉස්සෙල්ලාම දැක්කේ අපේ ගෙදර driver, එයා vehicle එක park කරලා, ගෙදරටම එනකොට තමා නයා දැකල තියෙන්නේ, එගේ කෑ ගැහිල්ලට එතනට ආවේ අපේ ගෙදර servant, එයා නයාව දැකල සිහිය නැතිව වැටුන කලු ලීයෙන් හදල තියෙන ටීපෝවත් පෙරලගෙන, ඊට පස්සේ මගේ husband දුවගෙන ආව. එයා කාටවත් බය නැති මිනිහ, මම ඔයාලට කියල තියෙනවනේ එයට කරාටි කලු පටි තියෙනවා කියල, එයා දුවගෙන ඇවිල්ල අපේ electric කොස්සෙන් නයාට ගැහැවුවා. ඊට පස්සේ නයා අපේ LED TV එකත් පෙරලගෙන අපේ AC එක උඩට නැග්ග, ඔන්න එතකොටම අපේ daughter ආව. මට ඔයගොල්ලන්ට කියන්න බැරි උනානේ එයා ආවේ England වල ඉදන් පෙරේද,, ඒක වෙනම කතාවක් මම ඒක පස්සේ කියන්නම්කො, ඊට පස්සේ නයා ගියේ kitchen එකට, අපි දුවල බලනකොට නයා මගේ මයික්‍රෝවේව් අවන් එක උඩ, මගේ පුතා වෙලාවට ගෙදර හිටියේ නැත්තේ, එයාට නයි පෙන්නන්න බැහැ, එයා American පොලිසියෙනේ වැඩකරන්නේ, මම ඔයාලට කියල ඇතිනේ නේද, ඊට පස්සේ නයා dash washer එකට වැටිලා  මල කෙලියයි... :P”

එවිටම පාසලේ විදුහල්පති පැමිණ කිවේ පාසලේ විවේක කාලය පසුවී විනාඩි 30 පමණ ගතවී ඇති බවයි. “අන්න ළමයි පිස්සු නටනවා, මිස් නයා ඇදිල්ල නවත්වන්න”

ජනවහරයේ සත්‍ය කතාවක් ඇසුරෙනි.

Windows 98..... :P

බලන්නකෝ මෙහෙම දේවල් ඔයගොල්ලන්ටත් කවුරු හරි, කොහේදි හරි කියල තියනවද කියල... මෙහෙම දේවල් අද සමාජයේ ඇත්තටම වෙනවා, ඒ වගේ අත්දැකීම් කටත් තියෙනවා. සමහර වෙලාවට අනුන්ට "මෝඩයෝ" කියල පරිභව කරන අය අතින් පවා ඊට වඩා අති මෝඩ වැඩ වෙනවා, ඒවා මනුස්ස ස්වභාවය, ඒකට බනින්න පරිභව කරන්න ගියොත්, එහෙම යන එක්කෙනා ඊට වඩා මෝඩයෙක්, මොකද එයා මනුස්සක් වෙලත් මනුස්ස ස්වභාවය අවබෝද කරගන්න බැහැ. හැබැයි මේ වගේ වැඩ වෙන්න බොහෝ විට යම් කරුණක් සම්බන්ධයෙන් තියෙන නොදැනුවත්කම, එයාම් වෙනයම් කටයුත්තක් සම්බන්දයෙන් විශිෂ්ටයෙක් වෙන්න පුළුවන්..... බලන්නකෝ මේ Video එක.



--- Video එක හොදයි නේද??? ---

අනේ වෙන කාගෙද කිව්වලු... :P

කාලෙකට පස්සේ පාසල් කාලයේ මිතුරන් කිහිපදෙනෙක් හමු විය. එයින් කෙනෙක් තමා ගැනම පුරාජේරු කියන්නට විය. තමා දැන් කෝටිපතියෙක් බව ඔහු විසින් තමන්වම වර්ණනා කරගනිමින් පැවසීය. තවද ඔහුට විශාල දේපලක් හිමි බව අගවන්නට විය. අවසානයේ එක් මිතුරෙක් මෙසේ ඇසීය.

මිතුරා: අර අපි පහුකරගෙන ආපු පොල් වතු ඔයාගේද?

කෝටිපතියකු යැයි කියාගන්නා මිතුරා : වෙනකාගේද!!!

මිතුරා: එතකොට අපි පහුකරගෙන ආපු කෙසෙල් වතු???

කෝටිපතියකු යැයි කියාගන්නා මිතුරා : වෙනකාගේද!!!

තවත් මිතුරෙක් : බොරු කියන්න එපා හලෝ, ඒ කෙසෙල් වතු අපේ නෑ කෙනෙක් වෙන අයිය කෙනෙක්ගේ

එවිට කෝටිපතියකු යැයි කියාගන්නා මිතුරා ගත් කටටම කිවේ,

කෝටිපතියකු යැයි කියාගන්නා මිතුරා : ඉතින් කවුද ඒවා මගේ කිව්වේ, මම කිව්වේ වෙනකාගේද කියලනේ :P

සත්‍ය කතාවක් ඇසුරෙනි.

රේස් පොලට ගිය පන්සලේ ප්‍රධාන දායකයා

ධර්මසේන නාගරික පන්සලක ප්‍රධාන දායකයා විය. පන්සලෙන් සෑම මැදින් පොහෝ දිනකම නගරය වටා විශාල (මහා පරිමාණයෙන්) පෙරහරක් දියත් කරයි. එයට ප්‍රදේශයේ දානපතියන් විශාල අනුග්‍රහයක් දක්වයි, පොලිසියෙන්ද ඇත්තේ නොමද සහයකි. කෙසේ උවද පෙරහැර ආරම්භ කරන්නේ ප්‍රධාන දායක ධර්මසේනගේ නිවසිනි. පෙරහැර අවසන් කරන්නේ පන්සලෙනි. ධර්මසේනගේ ශ්‍රී නාමය දසත නගර ගම් සිසාරා රැවු පිලි රැවු දුනි. ඔහුට විශාල පිරිස් බලයක්ද තිබිණි. සමාජ සේවය ඔහුගේ ජීවිතය විය.

එහෙත් අවසානයේ ඔහු රේස් පොලක මරා දමා තිබිණි. ඔහු රේස් පොලට යන බව ඔහුගේ බිරිද පවා නොදනී. ශ්‍රී නාමය කෙසේ උවද මල ගෙදර එතරම් සෙනගක් සිටියේ නැත. මළගෙදර පැමිණියෝද කසු කුසු ගාමින් පිටව යනතෙක් නොඉවසිල්ලෙන් සිටියෝය. පාන්සුකූලයට වැඩියේද පන්සලේ පොඩි හාමුදුරුවෝ නමකි. තැන තැන විවිධ කතා පුවත් සෑදී තිබිණි. දරුවන්ටද සමාජය උසුළු, විසුළු කළේය. මතක බණක් පවා තිබුනේ නැත. අන්තිමට කිසිදු පිරිසක් නොමැතිව දරු පවුල පමණක් තනි විය.

සත්‍ය කතාවක් ඇසුරෙනි.